Amerykański gitarzysta jazzowy George Benson gra na gitarze. W wieku 21 lat rozpoczął karierę zawodową. W latach 70. wydał kilka albumów jazzowych typu crossover i odniósł wielki sukces. Benson występował także jako muzyk sesyjny, zwłaszcza na płycie The Who by Numbers z 1975 roku.
Za swój album Give Me the Night otrzymał w 1987 roku nagrodę Grammy w kategorii Najlepsze solowe wykonanie wokalne R&B. Benson uczęszczał do Connelly High School, ale porzucił ją przed otrzymaniem dyplomu. Zamiast tego w młodości studiował jazz instrumentalny, występując przez wiele lat z organistą Jackiem McDuffem.
W połowie lat sześćdziesiątych Miles Davis zatrudnił Bensona i użył jego gitary w utworze „Paraphernalia” z jego albumu Columbia z 1968 roku, Miles in the Sky. Następnie Benson udał się do Verve Records. Następnie podpisał kontrakt z CTI Records, gdzie wyprodukował szereg albumów z udziałem wybitnych muzyków jazzowych, odnosząc skromny sukces komercyjny.
Ile lat ma George Benson?
George Benson to gitarzysta urodzony w Stanach Zjednoczonych 22 marca 1943 roku. Obecnie ma 80 lat. Benson urodził się i wychował w Pittsburghu, w dzielnicy Hill w Pensylwanii. Benson zaczął grać na ukulele w wieku 7 lat i zarabiał za to kilka dolarów w lokalnej aptece.
W wieku 8 lat zaczął grać na gitarze w piątkowe i sobotnie wieczory w nielegalnym klubie nocnym, który władze szybko zamknęły. George nagrał swoją pierwszą piosenkę „She Makes Me Mad” z RCA-Victor w Nowym Jorku, gdy miał 10 lat.
Kariera George’a Bensona
Mówi się, że kariera wokalna Bensona rozpoczęła się, gdy tylko nauczył się mówić w 1947 roku. W wieku zaledwie czterech lat wygrał konkurs wokalny i wystąpił w radiu jako „Little Georgie Benson”. Kiedy miał dziesięć lat, łowca talentów usłyszał Bensona śpiewającego w barach i na ulicach.
Efektem tego odkrycia był jego pierwszy album wydany dla wytwórni RCA, piosenka R&B „She Makes Me Mad”. Według Bensona wielki jazz Eddie Jefferson miał wpływ na jego śpiew. „Myślałem, że to jeden z najwspanialszych wokalistów jazzowych, jakich znał świat – dla mnie król Bebopu” – powiedział dziennikarce Down Beat Lois Gilbert.
W wieku siedemnastu lat prowadził pięcioosobowy zespół R&B, w którym grał na gitarze rytmicznej, śpiewał i słuchał płyt pionierskiego saksofonisty Charliego Parkera i gitarzysty Granta Greena. Kiedy Benson dołączył do tria organowego Jacka McDuffa jako gitarzysta elektryczny w 1961 roku, był to jego wielki przełom.
Przed odejściem i założeniem własnych kwartetów w 1965 roku koncertował i nagrywał z McDuffem. Występował jako sideman takich gwiazd jazzu, jak Ron Carter, Billy Cobham, Miles Davis, Herbie Hancock, Freddie Hubbard i Lee Morgan, a także śpiewał i grał na gitarze elektrycznej we własnym zespole.