Richard Paul Astley, żona Ricka Astleya oraz angielska piosenkarka i prezenterka radiowa, urodziła się 6 lutego 1966 roku w Newton-le-Willows w Lancashire.

Miłość Astleya do muzyki zaczęła się, gdy w wieku dziesięciu lat dołączył do lokalnego chóru kościelnego.

Astley dołączył do różnych lokalnych zespołów podczas studiów i grał tam na perkusji, gdzie poznał gitarzystę Davida Morrisa.

Po opuszczeniu szkoły w wieku 16 lat Astley w dzień pracował jako kierowca w firmie swojego ojca zajmującej się ogrodnictwem, a wieczorami występował na północnej scenie klubowej w takich zespołach jak FBI, które wygrało kilka lokalnych konkursów talentów, oraz Give Way, który pojawiały się na okładkach specjalizujących się w piosenkach Beatlesów i Shadows.

Kariera Ricka Astleya

Po ukończeniu studiów Astley rozpoczął pracę jako perkusista w soulowym zespole FBI. Trzy lata później zyskał sławę, dołączając do zespołu produkcyjnego Stock Aitkena Watermana i wydając w 1987 roku album „Whenever You Need Somebody”, który sprzedał się w 15,2 milionach egzemplarzy na całym świecie.

Jej debiutancki singiel „Never Gonna Give You Up” osiągnął pierwsze miejsca w 25 krajach i został uznany za najlepszą brytyjską płytę 1988 roku, zdobywając nagrodę Brit Award.

Jego utwór „Together Forever” z 1988 roku znalazł się na szczycie amerykańskiej listy przebojów Billboard Hot 100, stając się jego drugim hitem numer jeden, a także był jednym z ośmiu jego utworów, które dotarły do ​​pierwszej dziesiątki brytyjskiej listy przebojów singli.

Utwór tytułowy osiągnął numer jeden w Wielkiej Brytanii i numer jeden w siedmiu innych krajach. Hold Me In Your Arms, kontynuacja debiutanckiego albumu Astleya, została wydana w 1988 roku.

Pierwszą napisaną samodzielnie płytą Astley był główny singiel „She Wants to Dance with Me”, który znalazł się w pierwszej dziesiątce międzynarodowych przebojów.

Po opuszczeniu Stock Aitken Waterman w 1991 roku Astley przesunął punkt ciężkości swojej muzyki z dance-popu na soul, który eksplorował na albumach Free (1991) i Body and Soul (1993).

Ostatnim singlem Astleya, który znalazł się w pierwszej dziesiątce w USA i Wielkiej Brytanii, był „Cry for Help” w 1991 roku. Astley przestał tworzyć muzykę w 1993 roku, aby bardziej skupić się na wychowywaniu swojego małego przyjaciela, a ich córka mogła się skoncentrować.

W 2000 roku powrócił do świata muzyki i wydał piosenkę „Sleeping”, a w 2001 roku album Keep It Turned On. Cztery lata później Astley wydał swój album z coverami „Portret”.

Teledysk do piosenki Astleya „Never Gonna Give You Up” stał się kluczową częścią rickrollowego mema w 2007 roku, a akceptacja mema pomogła ożywić jego karierę nagraniową. W rezultacie Astley stała się internetową sensacją.

Po trasie koncertowej z Peterem Kayem Astley wydał w 2010 roku singiel „Lights Out”. Sześć lat później, aby uczcić swoje 50. urodziny, wydał swój album 50, który zadebiutował na pierwszym miejscu w Wielkiej Brytanii.

Jego kolekcja największych hitów „The Best of Me” ukazała się w 2019 roku, a jego najnowszy album studyjny „Beautiful Life” ukazał się w 2018 roku. Najnowsze płyty nagrał w swoim domowym studiu w Surrey.

Kiedy Astley zrobił sobie krótką przerwę, sprzedał na całym świecie około 40 milionów płyt. Podczas gali MTV Europe Music Awards 2008 Astley została wybrana przez internetowych wyborców „Najlepszym artystą wszechczasów” rok po rozpoczęciu fali rickrollowania.

W lipcu 2021 roku jego piosenka „Never Gonna Give You Up” stała się czwartą piosenką z lat 80., która osiągnęła miliard wyświetleń w serwisie YouTube (po „Billie Jean” Michaela Jacksona, „Take On Me” i „Sweet”) A – Ha. „Mine” Guns N’ Roses).

Kim jest żona Ricka Astleya?

Astley jest żoną Lene Bausager. Są małżeństwem od 2003 roku i mają córkę Emilie Astley.

Lene pracuje jako producentka filmowa.