Strzelanie to jedna z najbardziej widowiskowych gier w koszykówkę, której początki sięgają czasów starożytnych. Jest to nadal popularna gra, która wpływa na sposób rozgrywki.
W zależności od lokalizacji istnieją różne warianty planu, których oglądanie może być bardzo ekscytujące. Ten strzał był odpowiedzialny za kilka pamiętnych momentów w historii koszykówki, a jego wpływ będzie rósł z biegiem czasu.
Kto wynalazł alley oop w koszykówce?
Strzelanie to jedna z najpopularniejszych i najbardziej ekscytujących gier w koszykówkę. Powstało podczas meczu pomiędzy dwoma drużynami w 1891 roku. Obecnie często używa się go do zdobywania punktów lub wywierania presji na przeciwnej drużynie.
Wpływ na ten sport był ogromny: zmienił ogólny sposób rozgrywania meczów i wpłynął na sposób poruszania się zawodników na boisku.
Strzelanina
Firma Alley Oop została założona w 1891 roku przez dr Jamesa Naismitha, kanadyjsko-amerykańskiego nauczyciela i trenera wychowania fizycznego. Jest to jeden z najstarszych strzałów w koszykówce, który stał się popularny, ponieważ pozwalał graczom strzelać do obrońców bez konieczności podawania piłki lub kozłowania jej wokół nich.
Strzał zwykle polega na tym, że gracz strzela od góry klucza do dołu klawisza, a inny gracz, jeśli się powiedzie, odbije go z powrotem na swoje miejsce. Chociaż jego popularność z czasem spadła, każdego sezonu na polach golfowych w całej Ameryce znajduje się wiele torów wodnych.
Jeśli chcesz dodać to klasyczne uderzenie do swojego repertuaru, musisz regularnie je ćwiczyć, aby móc z powodzeniem wykorzystywać je na korcie.
Początki strzelectwa
Strzał alley-oop to klasyk koszykówki wynaleziony w 1891 roku przez doktora Jamesa Naismitha. Stało się popularne wśród graczy takich jak Wilt Chamberlain i Bill Russell, ponieważ dało im przewagę nad przeciwnikami.
Strzał może być skuteczny, jeśli zawodnik przejdzie za tablicę, podskoczy i rzuci piłkę do kosza z bliskiej odległości. Obecnie kibice często używają uderzeń zwanych „strzałami w obręcz” lub „odrobinami farby”, aby naśladować ten ruch podczas meczów streetballu lub pick-upów na kortach w całej Ameryce.
„The Alley Oop” stał się nawet częścią popkultury, z odniesieniami w filmach i programach telewizyjnych.
Jak to dzisiaj wygląda
Alley Oop została założona w 1891 roku przez dr Jamesa Naismitha, który ją wynalazł, ale współczesna forma gry jest obecnie kojarzona przede wszystkim z profesjonalnymi drużynami koszykówki.
Celem gry jest rzucenie piłki przez pierścień na jednym końcu kortu do kosza innego gracza, zwanego koszem „przeciwnika”. Przed oddaniem strzału zawodnik wykonuje trzy kroki w stronę przeciwnej połowy kortu. Ta akcja daje mu możliwość oddania strzału spoza linii trzech punktów bez faulu ze strony obrońców.
Gracze defensywni próbują uniemożliwić przeciwnikom zdobycie bramki, blokując ich strzały lub zbierając zbiórki. Możesz także grać na bramce (próbować blokować strzał, który wychodzi poza boisko, ale wpada bezpośrednio pod poprzeczkę), aby uniemożliwić przeciwnikom zdobywanie bezkonkurencyjnych podań lub wsadów u siebie lub w obronie, jeśli mają mniej niż dziesięć lat. Prowadzenie różnicą dwóch punktów na sekundy przed końcem regulaminowego czasu gry (znanego również jako „dogrywka”).
W zawodach międzynarodowych, takich jak olimpijska koszykówka mężczyzn, zasady mogą nieznacznie różnić się od zasad obowiązujących w ligach krajowych – zasadniczo zezwalają na większy kontakt między zawodnikami i wymagają większej liczby fauli – ponieważ na całym świecie istnieją różnice w sposobie rozgrywania zawodów fizycznych.
Wpływ na koszykówkę
Alley Oop został wynaleziony w 1891 roku i jest uważany za jedno z najważniejszych ruchów w koszykówce. Ten ruch pozwala graczowi przejechać przez przeciwnika i zdobyć bramkę po drugiej stronie, rzucając piłkę przez kosz od tyłu.
Jest często stosowany w ostateczności, ponieważ obrońcom trudno się bronić i może prowadzić do szybkich punktów przełamania. Aby odnieść sukces w zawodach lub treningach koszykówki, gracze muszą wykazać się szybkim refleksem, koordynacją i zwinnością podczas wykonywania tego ruchu.
Choć z biegiem czasu ich znaczenie spadło, alley oops nadal stanowią część arsenału wielu graczy, zarówno na poziomie amatorskim, jak i zawodowym.
Kiedy wynaleziono „alley-oop” w koszykówce?
Alley-oop został wynaleziony przez dwóch koszykarzy z Uniwersytetu w San Francisco w latach pięćdziesiątych XX wieku, KC Jones i Bill Russell połączyli siły, aby kilka razy wykonać Alley-Oop podczas studiów na Uniwersytecie w San Francisco, co czyni go jednym z najbardziej popularnych. słynne wspólne dzieła w historii.
Wilt Chamberlain jest uważany za pierwszego zawodnika, który pomyślnie wykonał wsad do alejki, co miało miejsce w meczu przeciwko Philadelphia 76ers w 1967 roku.
Kto słynie z alley-oop?
Alley-oop to słynny ruch koszykówki, w którym jeden gracz rzuca piłkę w powietrze, a drugi łapie ją za plecami, a następnie rzuca w drugiego gracza.
Najbardziej znaną osobą, która robi to regularnie, jest Michael Jordan. Kobe Bryant i Shaquille O’Neal są znani z Alley-oop, sztuki, którą obaj grali razem w drużynie Los Angeles Lakers w latach 1996–1999.
Mecz odbył się w finale Konferencji Zachodniej w 2000 roku, który Los Angeles przegrał z Utah. Od tego czasu obaj gracze zostali wybrani do Basketball Hall of Fame, a w 2017 roku przed Staples Center wzniesiono pomnik przedstawiający dwóch graczy obok siebie.
Alley-oop jest obecnie powszechnie uważany za jeden z najbardziej pamiętnych momentów w historii NBA i stał się ikoniczną częścią historii koszykówki dla fanów na całym świecie.
Kto ma najwięcej alejek w NBA?
Kto ma najwięcej alejek w NBA? . Na to pytanie trudno odpowiedzieć, ponieważ w grę wchodzi wielu różnych aktorów. Jednak głównymi kandydatami są Kenneth Faried (Denver Nuggets), DeAndre Jordan (Los Angeles Clippers) i Blake Griffin (LA Clippers).
Jamesa Hardena
James Harden to bez wątpienia jeden z najlepszych graczy w NBA, jeśli chodzi o grę w alejkach. Złapał więcej piłek w korkach niż jakikolwiek inny zawodnik w lidze, co dało mu przewagę nad konkurencją.
Trae Younga i Russella Westbrooka
Niewiele w tyle pozostają Trae Young i Russell Westbrook, którzy mają odpowiednio 156 i 139 asyst.
Jednak suma ich asyst może być myląca: spójrz, ile razy każdy zawodnik złapał piłkę w korku. To pokazuje, że są także bardzo zdolnymi podającymi, którzy potrafią stwarzać okazje sobie lub innym, podając piłkę blisko kosza.
Suma frekwencji może być myląca
Suma asyst może wydawać się imponująca na papierze, ale jeśli przyjrzysz się uważnie, zauważysz, że Trae Young i Russell Westbrook dostają wiele asyst z bliskiej odległości (w promieniu 1,5 metra).
Ta statystyka pokazuje, jak skuteczni są ci dwaj gracze, jeśli chodzi o tworzenie łatwych strzałów dla siebie lub swoich kolegów z drużyny.
Kto jako pierwszy wsadził piłkę do koszykówki?
Pierwszą osobą, która wsadziła piłkę do koszykówki, był Michael Jordan. Osiągnął to w grudniu 1984 roku podczas towarzyskiego meczu z Boston Celtics.
Boba „Pogórza” Kurlanda
Pierwszy wsad był dziełem przypadku, kiedy Bob Kurland, zawodnik drużyny Fort Wayne Pistons, przypadkowo rzucił wsad podczas meczu przeciwko Rochester Royals 14 lutego 1944 roku. Ten historyczny moment na zawsze zmienił koszykówkę i zapoczątkował nową erę wsadów i aleja-ups.
Wsad do koszykówki w college’u
W latach czterdziestych popularność koszykówki uniwersyteckiej zaczęła zyskiwać na popularności. W miarę jak coraz więcej osób interesowało się tym ekscytującym sportem, zaczęli postrzegać wsad jako istotną część rozgrywki. Wczesne przykłady wsadów w college’u obejmują legendarny oburęczny strzał Douga Newsona nad Sihonem Leithauserem na Uniwersytecie Villanova w 1947 r. Jednoręczny strzał Dona Haskinsa nad Edem Pinckneyem na Houston Baptist University sześć lat później, w 1954 r.
Różne rodzaje wsadów
Nie ma określonego typu ani stylu wsadu, który dominowałby na wszystkich poziomach gry – każda odmiana ma swoje zalety i wady, które czynią ją wyjątkową i atrakcyjną dla niektórych graczy lub drużyn. Na przykład: wsad zazwyczaj charakteryzuje się dużą energią od początku do końca, podczas gdy przewrót palcami może być wykonany płynnie i bez większych fanfar. Dzięki temu idealnie nadaje się do szybkich przerw, gdy liczy się czas.
Loby polegają na tym, że gracze podskakują wysoko w powietrze, po czym uderzają całym ciałem o kredens lub kosz do rimmingu – często skutkując spektakularnymi akrobatycznymi wykończeniami, które przypominają (lub kopiują) inne gwiazdy NBA, takie jak Blake Griffin i Kevin While.
Regularnie wykonują te efektowne jammy podczas zabawnych momentów zwanych „konkursami wsadów”. Na koniec mamy klasyczny alley-oop, w którym jeden z zawodników rzuca krótkim podaniem od głowy partnera z pola obrony w kierunku środka kortu, co, jeśli się powiedzie, zwykle prowadzi do zdecydowanego odwrócenia pozycji.
Dunking jest częścią koszykówki
Dunking istnieje od starożytności. Nie jest to łatwe, trzeba znać odpowiednią metodologię. Jednak dopiero w 1891 roku Spalding opublikował tak zwane oficjalne zasady współczesnej koszykówki.
To legitymizuje tę niebezpieczną, ale popularną rozrywkę wśród sportowców na całym świecie. Według niektórych ekspertów profesjonalna koszykówka może tak naprawdę wywodzić się z sumeryjskich rytuałów wojennych, podczas których żyli wojownicy.
Kto wynalazł koszykówkę?
James Naismith wynalazł koszykówkę w 1891 roku i od tego czasu grą cieszą się miliony fanów. Pierwszy zarejestrowany mecz koszykówki odbył się w 1891 r., a nowoczesne zasady wprowadzono w 1895 r.
Profesjonalna koszykówka została założona w 1901 roku przez doktora Williama, syna Jamesa Naismitha; Zawodowa liga mężczyzn, National Basketball Association (NBA), została założona w 1946 roku. Obecnie na całym świecie istnieje kilkadziesiąt różnych lig uprawiających ten ekscytujący sport.
Podsumowanie:
Alley Oop w koszykówce został wynaleziony przez dr Jamesa Naismitha, profesora wychowania fizycznego na Uniwersytecie Colgate. Gra rozpoczęła się jako odmiana tradycyjnej gry w piłkę nożną w szkole średniej.
Oryginalny projekt Naismitha zakładał, że dwóch graczy na zmianę strzela do kosza z jednego końca kortu na drugi. Zmienił jednak zasady tak, aby każdy gracz miał trzy próby zdobycia gola, a następnie podał swojemu koledze z drużyny, zamiast sam zdobywać punkty.
document.querySelectorAll(’#aawpclone .buy-btn’).forEach((e)=>{
e.addEventListener(’click’, ()=>{
window.open(`https://www.a`+`ma`+`zo`+`n.co`+`m/dp/${e.getAttribute(’minu’)}?tag=tpacku-20&linkCode=osi&th=1&psc=1`, '_blank’)
})
})